Bhagavad Gita: Chapter 7, Verse 9

பு¹ண்யோ க³ன்த⁴: ப்¹ருதி²வ்யாம் ச¹ தே¹ஜஶ்சா¹ஸ்மி விபா⁴வஸௌ |

ஜீவனம் ஸர்வபூ⁴தே¹ஷு த¹ப¹ஶ்சா¹ஸ்மி த¹ப¹ஸ்விஷு ||9||

புண்யஹ--—தூய; கந்தஹ--—வாசனை; ப்ரிதிவ்யாம்---—பூமியின்; ச--—மற்றும்; தேஜஹ--—ஒள்ளொளி; ச--—-மற்றும்; அஸ்மி—--நான்; விபாவஸௌ—--தீயில்; ஜீவனம்-—-உயிர் சக்தி; ஸர்வ—--அனைத்து; பூதேஷு—--உயிரினங்களில்; தபஹ----தவம்; ச—--மற்றும்; அஸ்மி—--நான்; பஸ்விஷு—--துறவிகளின்

Translation

BG 7.9: நான் பூமியின் தூய நறுமணம் மற்றும் நெருப்பில் பிரகாசம். நான் எல்லா உயிர்களிலும் உயிர் சக்தியாகவும், துறவிகளின் தவமாகவும் இருக்கிறேன்.

Commentary

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் எப்படி எல்லாவற்றிலும் இன்றியமையாத கொள்கையாக இருக்கிறார் என்பதை விவரிக்கிறார். ஸந்நியாஸிகளின் சிறப்பு என்னவென்றால், அவர்கள் உடல் இன்பத்தை மறுப்பதும், சுய சுத்திகரிப்புக்காக துறவுகளை வேண்டுமென்றே ஏற்றுக்கொள்வதும் ஆகும். தவம் செய்யும் திறன் அவரே என்கிறார் இறைவன். பூமியில், அவர் அதன் இன்றியமையாத குணமான நறுமணம்; மற்றும் நெருப்பில், அவர் சுடரின் பிரகாசம். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் எப்படி எல்லாவற்றிலும் இன்றியமையாத கொள்கையாக இருக்கிறார் என்பதை விவரிக்கிறார்.